pse varferia vazhdon ?

Qeveritë veriore të cilat e kontrollojnë udhëheqjen e ekonomisë botërore, janë të vendosura të mbajnë tregtinë dhe strukturat financiare që sjellin pasurinë në botën e industrializuar dhe të përjashtojnë vendet dhe popujt e varfër nga shpërndarja e prosperitetit global, gjendje kjo e cila rezulton me pabarazi mes Veriut dhe Jugut. Është mjaft interesant fakti se, si në vendet e zhvilluara ashtu edhe në ato në zhvillim, dallimi mes të pasurve dhe të varfërve është rritur.



Programet e Bankës Botërore për Rregullimin e Strukturës (SAPs) dhe pakot e Fondit Monetar Ndërkombëtar për stabilizim, erdhën si premtime për zgjerim, rritje të mundësive të punësimit, paga, pasuri dhe zhvillim ekonomik, për ato kombe që synojnë integrimin në sistemin e ekonomisë globale. SAPs i cili tenton të zhdukë varfërinë përmes disiplinës fiskale dhe duke mos i shqyrtuar padrejtësitë në kuadër të sistemit të shpërndarjes, mund ta intensifikojë varfërinë edhe më shumë, pasi që shtetet, duke shpenzuar para për shlyerjen e borxheve, janë duke e neglizhuar nevojën për shpenzime në shërbimet elementare, siç janë, shëndetësia, arsimi dhe strehimi.



Globalizimi neoliberal e vendos përqendrimin te prodhimtaria për eksport, duke injoruar të drejtat elementare të njerëzve për plotësimin e nevojave vetanake dhe realizimin e të mirave për jetë në mënyrë të denjë. Shmangia e shtetit nga përgjegjësitë që ka, lidhur me mirëqenien për shëndet, arsim, ushqim dhe strehim, si dhe mungesa e të ardhurave të sigurta, e bëjnë edhe më të madh presionin mbi të varfërit. Gjithashtu, të varfërit i ka dëmtuar edhe inflacioni, kontraktimi i punësimit dhe erozioni i pagave reale nga liberalizmi, si dhe privatizmi i pasurive.



Raporti i UNDP i vitit 2002 për Zhvillimin Njerëzor, thekson se gjatë pjesës së dytë të shekullit XX, rritja e shpejtë ekonomike në vendet tashmë të pasura të Evropës Perendimore, Amerikës Veriore dhe Oqeanisë, në kombinim me rritjen e ngadalshme ekonomike të subkontinetit Indian dhe zhvillimin tejet të ngadalshëm të Afrikës, kanë kontribuar edhe më shumë për rritjen e pabarazisë globale. Edhe në vendet e OECD-së (Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillimi Ekonomik), përfitimet janë realizuar nga më të pasurit, nga 1% e familjeve me të ardhura të rritura prej 140%, ose tri herë më shumë se mesatarja, duke shtuar kështu në mënyrë drastike pabarazinë në të ardhura dhe duke prodhuar të “varfër të ri”.

· 5% të njerëzve më të pasur të botës kanë të ardhura 114 herë më të mëdha se 5% e më të varfërve.

· Të ardhurat e 25 milion amerikanëve më të pasur, janë të barabarta me të ardhurat e afër 2 bilion njerëzve më të varfër të botës.



Sot, një e katërta e popullatës botërore jetojnë në varfëri të rëndë dhe të izoluar nga shoqëria. Në bazë të raportit të UNDP të vitit 2002 për Zhvillim Njerëzor, diku rreth 1.2 bilion njerëz mbijetojnë me më pak se $1 në ditë. Një bilion njerëz janë analfabetë. Çdo ditë, rreth 30.000 fëmijë në botë vdesin nga sëmundjet që janë të shërueshme dhe deri në fund të vitit 2000, afër 22 milion njerëz kanë vdekur nga AIDS-i. Derisa afër 1/3 e popullsisë së vendeve të pazhvilluara, shumica e të cilëve ndodhen në pjesën e poshtme të Saharës së Afrikës, nuk pritet t’i mbërrijnë të dyzetat.